Dag 18 en 19: San Diego (Californie)
Door: Carla Engelen
Blijf op de hoogte en volg Carla
05 Augustus 2008 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Dag 18 (San Diego; Californië)
Vandaag zijn we dus vanuit Palm Springs naar San Diego gereden. De rit verliep voorspoedig via de highway, zodat we rond 11.00 uur in San Diego arriveerden. Te vroeg om al in te checken bij het hotel en daarom hadden we gisteren al besloten dat we rechtstreeks naar de San Diego Zoo zouden reizen. Op de weg erheen hebben we geen enkel bord gezien, terwijl het toch ongeveer de grootste Zoo van de USA betreft! Ongeveer 100 meter voor de ingang stond inderdaad tussen het groen verscholen een bord(je) met de aanduiding: “Zoo”. God zij dank kunnen we feilloos op onze TomTom vertrouwen, want anders hadden we waarschijnlijk heel wat meer litertjes benzine verreden. Bij de grote steden komen zoveel wegen bij elkaar, of beter gezegd bij, naast, over, onder en door elkaar, dat het zonder navigatiesysteem voor een onbekende Europeaan nauwelijks te doen is. Zelfs met de TomTom was het dit keer moeilijk de juiste afslag te nemen (het zijn er zoveel…..), met als gevolg dat we een paar keer dezelfde route hebben gereden.
De al ongeveer 90 jaar oude en in het centrum van San Diego gelegen dierentuin was de moeite waard. Eerst hebben we een heel stuk te voet afgelegd, vervolgens met de kabelbaan een groot gedeelte van het park vanuit de lucht gezien en tenslotte met de bus nog een tour door de hele zoo gemaakt. Het gaat te ver om alle dieren te noemen, maar naast de “standaard” wilde dieren was er ook een hele verzameling, zowel giftige als ongevaarlijke, reptielen. Van gifkikkers (de echte) die nauwelijks 2 cm groot waren, tot een enorme slang van enkele meters lang, met een omvang van een dijbeen van een doorsnee Amerikaan, in een geel wit slangenleerpatroon. Heel mooi om eens te zien, maar eerlijk gezegd heb ik niet zoveel met de koelbloedige diersoorten. Van de zoogdieren waren er ook veel bedreigde diersoorten; ik kan ze niet meer opnoemen. Indrukwekkend waren ook de vele boom- en plantensoorten. Je waande je in sommige stukken in het tropisch regenwoud. Wat tegenviel was de temperatuur; ik heb het waarachtig koud gehad na de deserttemperaturen van de afgelopen dagen. Wat dat betreft voel ik me zeer verwant aan de koelbloedige diersoorten, die ook de zon nodig hebben om hun temperatuur op peil te houden. Ik weet niet wat mijn gewone lichaamstemperatuur is, maar die voelt zelden aan als 37 graden Celcius. Dat is best wel lastig, want ik kan daardoor bijna nooit de “juiste” temperatuur inschatten. Ik heb het zelden te warm en vertrek bijna nooit zonder vest, alhoewel ik dit de voorgaande dagen echt niet nodig heb gehad.
Morgen willen we Sea World gaan bezoeken en overmorgen Universal Studio’s; de meiden verheugen zich er al enorm op en zijn niet kapot te krijgen, terwijl Jos en ik na een dag al geradbraakt zijn. Gelukkig kunnen we morgen wat langer uitslapen (tot 07.30 uur).
Dag 19: Vervolg San Diego
Voordat we vertrokken naar Sea World gingen we eerst brunchen bij Subway, waar ze heerlijke broodjes hebben, vervolgens nog even langs Starbucks gegaan voor een lekker bakkie. Jos ging alleen naar binnen en kwam met een extra beker icecoffee terug. Die had hij gratis gekregen van een aldaar werkende bediende die Jos wel zag zitten. Jos zei “It’s not mine….), maar de employé beweerde stellig: “Oooh, yes, Joseph, it’s yours!!!” Jos ligt blijkbaar goed in de markt bij het mannelijke geslacht, tenminste bij Starbucks… We hebben er wel hartelijk om moeten lachen en zullen dit voorval niet snel vergeten.
Sea World was echt de moeite waard! De shows met de imposante orka’s (de bekendste orka is Shamu; de echte Willy van de bekende film “Free Willy”) en de dolfijnen waren adembenemend mooi. Wat wel vreemd was (echt Amerikaans en sentimenteel), was dat voorafgaand aan de show de Amerikaanse militairen uitgebreid geëerd werden voor hun inzet voor de natie, waarna een ovatie voor the US-soldiers volgde. Ik vond het heel raar omdat dit niet bij de context van het pretpark paste, maar heb toch maar meegeklapt. Zo ben ik dan ook wel weer: go with the flow… Wat daarna volgde was wel ongelooflijk: een geweldige Orka-show. Verder zijn we, ondanks mijn eerder voornemen, toch in een rollercoaster geweest en dat was echt te gek. Gelukkig wel, na anderhalf uur wachten of zo….
Ook de Wild Arctic (een soort poolexpeditiecentrum) was indrukwekkend. We hebben vandaag ongeveer alle bestaande zeedieren gezien. Heel leuk, maar ook zeer vermoeiend!
Vervolgens nog even door het immens grote San Diego by night gereden om bij een van de plaatselijke Italianen verrukkelijke pasta te gaan eten. Gelukkig was er meer zorg besteed aan het eten dan aan het interieur. Inmiddels was het erg laat geworden en gingen we moe, maar voldaan naar bed.
Vandaag zijn we dus vanuit Palm Springs naar San Diego gereden. De rit verliep voorspoedig via de highway, zodat we rond 11.00 uur in San Diego arriveerden. Te vroeg om al in te checken bij het hotel en daarom hadden we gisteren al besloten dat we rechtstreeks naar de San Diego Zoo zouden reizen. Op de weg erheen hebben we geen enkel bord gezien, terwijl het toch ongeveer de grootste Zoo van de USA betreft! Ongeveer 100 meter voor de ingang stond inderdaad tussen het groen verscholen een bord(je) met de aanduiding: “Zoo”. God zij dank kunnen we feilloos op onze TomTom vertrouwen, want anders hadden we waarschijnlijk heel wat meer litertjes benzine verreden. Bij de grote steden komen zoveel wegen bij elkaar, of beter gezegd bij, naast, over, onder en door elkaar, dat het zonder navigatiesysteem voor een onbekende Europeaan nauwelijks te doen is. Zelfs met de TomTom was het dit keer moeilijk de juiste afslag te nemen (het zijn er zoveel…..), met als gevolg dat we een paar keer dezelfde route hebben gereden.
De al ongeveer 90 jaar oude en in het centrum van San Diego gelegen dierentuin was de moeite waard. Eerst hebben we een heel stuk te voet afgelegd, vervolgens met de kabelbaan een groot gedeelte van het park vanuit de lucht gezien en tenslotte met de bus nog een tour door de hele zoo gemaakt. Het gaat te ver om alle dieren te noemen, maar naast de “standaard” wilde dieren was er ook een hele verzameling, zowel giftige als ongevaarlijke, reptielen. Van gifkikkers (de echte) die nauwelijks 2 cm groot waren, tot een enorme slang van enkele meters lang, met een omvang van een dijbeen van een doorsnee Amerikaan, in een geel wit slangenleerpatroon. Heel mooi om eens te zien, maar eerlijk gezegd heb ik niet zoveel met de koelbloedige diersoorten. Van de zoogdieren waren er ook veel bedreigde diersoorten; ik kan ze niet meer opnoemen. Indrukwekkend waren ook de vele boom- en plantensoorten. Je waande je in sommige stukken in het tropisch regenwoud. Wat tegenviel was de temperatuur; ik heb het waarachtig koud gehad na de deserttemperaturen van de afgelopen dagen. Wat dat betreft voel ik me zeer verwant aan de koelbloedige diersoorten, die ook de zon nodig hebben om hun temperatuur op peil te houden. Ik weet niet wat mijn gewone lichaamstemperatuur is, maar die voelt zelden aan als 37 graden Celcius. Dat is best wel lastig, want ik kan daardoor bijna nooit de “juiste” temperatuur inschatten. Ik heb het zelden te warm en vertrek bijna nooit zonder vest, alhoewel ik dit de voorgaande dagen echt niet nodig heb gehad.
Morgen willen we Sea World gaan bezoeken en overmorgen Universal Studio’s; de meiden verheugen zich er al enorm op en zijn niet kapot te krijgen, terwijl Jos en ik na een dag al geradbraakt zijn. Gelukkig kunnen we morgen wat langer uitslapen (tot 07.30 uur).
Dag 19: Vervolg San Diego
Voordat we vertrokken naar Sea World gingen we eerst brunchen bij Subway, waar ze heerlijke broodjes hebben, vervolgens nog even langs Starbucks gegaan voor een lekker bakkie. Jos ging alleen naar binnen en kwam met een extra beker icecoffee terug. Die had hij gratis gekregen van een aldaar werkende bediende die Jos wel zag zitten. Jos zei “It’s not mine….), maar de employé beweerde stellig: “Oooh, yes, Joseph, it’s yours!!!” Jos ligt blijkbaar goed in de markt bij het mannelijke geslacht, tenminste bij Starbucks… We hebben er wel hartelijk om moeten lachen en zullen dit voorval niet snel vergeten.
Sea World was echt de moeite waard! De shows met de imposante orka’s (de bekendste orka is Shamu; de echte Willy van de bekende film “Free Willy”) en de dolfijnen waren adembenemend mooi. Wat wel vreemd was (echt Amerikaans en sentimenteel), was dat voorafgaand aan de show de Amerikaanse militairen uitgebreid geëerd werden voor hun inzet voor de natie, waarna een ovatie voor the US-soldiers volgde. Ik vond het heel raar omdat dit niet bij de context van het pretpark paste, maar heb toch maar meegeklapt. Zo ben ik dan ook wel weer: go with the flow… Wat daarna volgde was wel ongelooflijk: een geweldige Orka-show. Verder zijn we, ondanks mijn eerder voornemen, toch in een rollercoaster geweest en dat was echt te gek. Gelukkig wel, na anderhalf uur wachten of zo….
Ook de Wild Arctic (een soort poolexpeditiecentrum) was indrukwekkend. We hebben vandaag ongeveer alle bestaande zeedieren gezien. Heel leuk, maar ook zeer vermoeiend!
Vervolgens nog even door het immens grote San Diego by night gereden om bij een van de plaatselijke Italianen verrukkelijke pasta te gaan eten. Gelukkig was er meer zorg besteed aan het eten dan aan het interieur. Inmiddels was het erg laat geworden en gingen we moe, maar voldaan naar bed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
